Tarabajanie to opowiadanie bajek w Tarabuku, księgarnio-kawiarni na warszawskim Powiślu. Opowiadanie –  a nie czytanie, ani też recytowanie.

Jest to ważne dlatego, że w trakcie opowiadania osobę opowiadającą prowadzi nie tekst trzymany w ręku lub w głowie, ale wyobraźnia i pamięć, a także reakcje słuchających dzieci. Dzięki temu powstaje żywy kontakt opowiadającego z samym sobą (sięga do swego rozumienia bajki) i z dziećmi (cały czas na nie patrzy i słucha, żeby odpowiedzieć lub coś dopowiedzieć). W kontekście jednej z głównych domen księgarni – antropologii kultury – opowiadamy przede wszystkim tradycyjne baśnie, baśnie różnych narodów ilustrujących bogactwo i mądrość innych kultur niż polska czy europejska.

Po bajce rozpoczyna się warsztat plastyczny mniej lub bardziej związany z jej treścią, pozwalający dziecku w wyobraźni powrócić do usłyszanych słów i znaczeń, poprzez jakieś drobne dziełko z prostych materiałów jak piórka, liście, kamienie czy kasztany lub rysując, malując na kartce. Tarabukowi często udaje się przenieść dzieci, nieraz i rodziców, z galopującej codzienności w świat spokoju kultury słowa i wyobraźni.